Het krachtige observatorium van NASA identificeerde dit grote aantal objecten tussen Mars en Jupiter, met afmetingen die zo groot kunnen worden als voetbalstadions. Het belang om dit nieuwe hulpmiddel toe te voegen aan het programma van gevaarlijke objecten in de buurt van onze planeet
De ruimte rond de aarde wordt voortdurend in de gaten gehouden door satellieten en telescopen op de grond , op zoek naar objecten die een risico op botsingen kunnen vormen. En dit team van zoekers heeft onlangs gezelschap gekregen van de krachtige James Webb Space Telescope (JWST).
Misschien bent u ook geïnteresseerd in:Nieuwe ontdekkingen over vleermuizen kunnen mensen helpen een winterslaap te houden tijdens ruimtereizen
Deze week heeft een team van astronomen archiefbeelden van de JWST gebruikt om 138 nieuwe asteroïden in de hoofdgordel tussen Mars en Jupiter te identificeren, waarvan vele klein zijn. Deze ontdekking herdefinieert niet alleen de kennis over deze regio van het zonnestelsel, maar verhoogt ook de mogelijkheid dat sommige van deze hemellichamen dicht bij de aarde kunnen komen.
Van de gedetecteerde asteroïden vertonen er zes banen die door zwaartekrachtinvloeden zijn veranderd, waardoor ze in mogelijke banen dicht bij onze planeet kunnen komen. De resultaten van deze analyse, onder leiding van wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), werden in een voorlopige versie gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
James Webb zorgt voor een revolutie in de studie van het heelal, van het opsporen van exoplaneten tot het analyseren van sterrenstelsels die na de oerknal zijn gevormd (NASA).
De asteroïden die door James Webb zijn geïdentificeerd variëren in grootte van een micro tot meerdere voetbalstadions – kortom, veel kleiner dan de asteroïde die het uitsterven van de dinosauriërs veroorzaakte. Toch vormen ze een aanzienlijke bedreiging omdat ze zo vaak inslaan.
“We dachten dat we maar een paar nieuwe objecten zouden ontdekken, maar we hebben er veel meer ontdekt dan verwacht, vooral de kleintjes,” zei Julien de Wit, universitair hoofddocent planeetwetenschappen aan het MIT, in een verklaring.
Misschien bent u ook geïnteresseerd in:De ringen van Saturnus zijn volgens een nieuw onderzoek mogelijk net zo oud als de planeet.
Hoewel “decameters” 10.000 keer vaker met de aarde in botsing komen dan grotere asteroïden, blijft hun vroege detectie een uitdaging. Dit komt doordat ze door hun kleine omvang en snelle beweging moeilijk te lokaliseren zijn met conventionele waarnemingen. Desondanks kan hun inslag verwoestend zijn, zoals in 2013 bleek uit de asteroïde die boven Chelyabinsk, Rusland, ontplofte, waarbij 30 keer meer energie vrijkwam dan bij de atoombom die op Hiroshima ontplofte.
De doorbraak in dit onderzoek is te danken aan een rekenintensieve methode die door het MIT-team is ontwikkeld. Deze aanpak bestond uit het analyseren van ongeveer 93 uur aan beelden van het TRAPPIST-1 systeem, een cluster van exoplaneten op ongeveer 40 lichtjaar afstand, met de bedoeling om zwakke, snel bewegende objecten zoals asteroïden te detecteren.
“Dankzij moderne technologieën betreden we een totaal nieuwe en onontdekte ruimte . Het is een goed voorbeeld van wat we als veld kunnen doen als we gegevens op een andere manier analyseren; soms zijn er grote beloningen, en dit is er één van,” zei Artem Burdanov, een onderzoekswetenschapper aan MIT’s Department of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences en hoofdauteur van het onderzoek.
De methode maakt gebruik van krachtige grafische verwerkingseenheden (GPU’s) om uitputtend in alle mogelijke richtingen te zoeken, waardoor bewegende asteroïden in de achtergrond van de beelden kunnen worden geïdentificeerd. De beelden worden vervolgens gestapeld om de aanwezigheid van de asteroïden te bevestigen.
Het onderzoek betekent een belangrijke stap voorwaarts in de astronomie en planeetwetenschap, omdat het de mogelijkheid biedt om kleine asteroïden die een verwoestende lokale impact zouden kunnen hebben, nauwkeuriger op te sporen. Deze bevinding benadrukt ook het belang van het hergebruiken van gearchiveerde gegevens en het toepassen van innovatieve benaderingen om eerder onontdekte informatie aan het licht te brengen.
Met deze ontdekking hopen astronomen de modellen van het gedrag en de verspreiding van kleine asteroïden in het zonnestelsel te verbeteren, en de risico’s van hun mogelijke inslag op aarde in te schatten. Naarmate er meer JWST-gegevens worden geanalyseerd, zullen er waarschijnlijk andere soortgelijke asteroïden worden geïdentificeerd en zal er een completer begrip van deze kleine maar belangrijke bewoners van het zonnestelsel worden verkregen.
De onderzoekers concluderen dat dit werk een relevante stap is in de richting van het inzetten van moderne technologie voor vroege asteroïdendetectie en verbeterde planetaire verdedigingsstrategieën. “We onderzoeken een nieuw populatieregime,” vat de Wit samen.
De James Webb Telescoop blijkt een effectief instrument te zijn voor het detecteren van deze hemellichamen, dankzij zijn geavanceerde infraroodsensoren. In tegenstelling tot telescopen die vertrouwen op het zwakke zonlicht dat door asteroïden wordt weerkaatst, pikt de JWST de thermische emissies van deze objecten op, die veel helderder zijn.
De nieuw ontdekte asteroïden zijn overblijfselen van botsingen van grotere ruimtestenen, tot wel een kilometer groot. Hun studie vergroot niet alleen de kennis over de belangrijkste asteroïdengordel, maar kan ook bijdragen aan de ontwikkeling van strategieën om potentiële bedreigingen voor de aarde in de gaten te houden en te beperken.
Hoe ziet het NEO-detectieprogramma eruit?
NASA leidt het NEO-programma (Near-Earth Object Observations ), een belangrijk initiatief op het gebied van planeetverdediging. Dit programma is gewijd aan het detecteren, volgen en karakteriseren van asteroïden en kometen die onze planeet naderen. Met behulp van een wereldwijd netwerk van observatoria berekenen wetenschappers nauwkeurig de banen van deze objecten om potentiële inslagen te beoordelen.
Een van de meest geavanceerde instrumenten in deze inspanning is de NEO Surveyor ruimtetelescoop, ontworpen om de identificatie van potentieel gevaarlijke asteroïden en kometen te versnellen. Deze infraroodtelescoop zal het mogelijk maken om de meeste bijna-aardeobjecten binnen 480 miljoen kilometer van de baan van de aarde te ontdekken en te karakteriseren.
Daarnaast heeft NASA toepassingen ontwikkeld zoals “Eyes on Asteroids”, een 3D-visualisatietool waarmee het publiek in realtime asteroïden, kometen en ruimtevaartuigen kan verkennen die dicht bij de aarde draaien. Deze webapplicatie is toegankelijk vanaf mobiele apparaten en computers en biedt een interactieve interface om meer te weten te komen over deze hemellichamen.
Vroegtijdige detectie en nauwkeurig volgen van NEO’s is essentieel om potentiële bedreigingen te beperken. Dankzij deze programma’s en hulpmiddelen blijft NASA de veiligheid van onze planeet tegen mogelijke inslagen van asteroïden en kometen verbeteren.
De machtige James Webb in de moderne astronomie
De James Webb ruimtetelescoop heeft zich de afgelopen twee jaar gevestigd als een revolutionair instrument in de moderne sterrenkunde. Dankzij zijn vermogen om het heelal op infrarode golflengten te observeren, heeft de JWST het mogelijk gemaakt om objecten en verschijnselen te detecteren die voorheen onzichtbaar waren voor andere telescopen. De uitzonderlijke gevoeligheid en ongekende resolutie hebben het begrip van kosmische gebeurtenissen zoals de vorming van sterrenstelsels, de levenscyclus van sterren en de samenstelling van verre exoplaneten vergroot.
Een van de meest opmerkelijke bijdragen van JWST is zijn vermogen om de oorsprong van het heelal te bestuderen. Door de eerste sterrenstelsels te observeren die na de oerknal werden gevormd, heeft deze telescoop al details verschaft over de kosmische evolutie in haar vroegste stadia.
Daarnaast was zijn vermogen om zwakke thermische emissie op te vangen cruciaal bij de ontdekking van kleine asteroïden, wat zijn veelzijdigheid aantoont bij het beantwoorden van zowel fundamentele vragen in de kosmologie als praktische aspecten, zoals de detectie van bijna-aardeobjecten.
James Webb heeft ook de zoektocht naar leven buiten het zonnestelsel veranderd. Door de atmosferen van exoplaneten te analyseren, kan JWST belangrijke moleculen identificeren, zoals water, kooldioxide en methaan, die essentieel zijn voor bewoonbaarheid.
Deze vooruitgang bevordert niet alleen het wetenschappelijk onderzoek, maar roept ook nieuwe vragen op over de plaats van de mens in de kosmos. Uiteindelijk markeert JWST een nieuw tijdperk in de astronomie, waarbij de grenzen van wat mogelijk is om het heelal te onderzoeken en te begrijpen opnieuw worden gedefinieerd.
